Η απόφαση της Ολ. του ΣτΕ για τις δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών - ΣτΕ 3316/2014
22.12.2014
Παράνομη έκρινε με την υπ’ αριθμ. 3316/2014 απόφασή της η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας την πράξη Προϊσταμένου του ΣΔΟΕ, με την οποία δεσμεύτηκαν τραπεζικοί λογαριασμοί επιχειρηματία
Το Δ΄ Τμήμα έκρινε ότι η προσβαλλόμενη πράξη του Προϊσταμένου πρέπει να ακυρωθεί, διότι εκδόθηκε βάσει του άρθρου 30 παρ. 5 περ. ε΄ του Ν. 3296/2004, το οποίο αντίκειται στο Σύνταγμα και στο Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ. Δεδομένου, όμως, ότι η ακύρωση της προβαλλόμενης πράξης συνδέεται με κρίση περί αντισυνταγματικότητας διάταξης τυπικού νόμου, το Δ΄ Τμήμα παρέπεμψε το ζήτημα στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου προς επίλυση.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ στην απόφασή της διαπιστώνει, ότι το μέτρο της δεσμεύσεως των τραπεζικών λογαριασμών του Ν. 3296/2004 συνεπάγεται σοβαρή επέμβαση σε συνταγματικώς προστατευόμενα αγαθά του προσώπου, διότι για όσο χρόνο διαρκεί η δέσμευση, το ελεγχόμενο πρόσωπο στερείται της δυνατότητας χρήσεως και διαθέσεως των περιουσιακών στοιχείων του, με αποτέλεσμα να προσβάλλεται η οικονομική του ελευθερία.
Το γεγονός της διατήρησης των περιουσιακών στοιχείων του ελεγχομένου, με σκοπό την ικανοποίηση των αξιώσεων του Δημοσίου σε περίπτωση διαπίστωσης της παραβάσεως, δεν αρκεί για να καταστήσει συνταγματικώς ανεκτή τη ρύθμιση, διότι πρέπει να καθορίζει με τρόπο σαφή και συγκεκριμένο τις προϋποθέσεις επιβολής του μέτρου, τη διαδικασία επιβολής και άρσης της δέσμευσης, τη διάρκεια και την έκταση του επιβαλλόμενου ελέγχου, ώστε να συμφωνεί με τις επιταγές της αρχής του κράτους δικαίου. Έτσι η ολομέλεια του ΣτΕ κρίνει ότι η παρ. 5 του αρ. 30 του Ν. 3296/2004 αντίκειται στα άρθρα 5 παρ.1, 17 παρ.1 και 25 παρ.1 του Συντάγματος και πως δεν δύναται να ερμηνευθεί με άλλο περιεχόμενο για να συμφωνεί με το Σύνταγμα, διότι αυτό θα υπερέβαινε τα όρια της ερμηνείας του Δικαστή και θα ισοδυναμούσε με άσκηση νομοθετικής εξουσίας.
Ωστόσο, η μειοψηφούσα γνώμη αναφέρει, ότι η επέμβαση αυτή δικαιολογείται από το γεγονός ότι χωρίς την άμεση λήψη του εν λόγω μέτρου, η υλοποίηση των σκοπών θα κινδύνευε να ματαιωθεί, διότι, χωρίς τη δέσμευση των λογαριασμών και θυρίδων του ελεγχόμενου, δεν θα διασφαλίζονταν στοιχεία αναγκαία προς έρευνα της πιθανής διάπραξης σοβαρών παραβάσεων για τα οποία ελέγχεται το πρόσωπο, ούτε όμως θα διατηρούνταν τα περιουσιακά του στοιχεία, ώστε να ικανοποιηθούν οι αξιώσεις του Δημοσίου, σε περίπτωση που επιβεβαιωνόταν η παράβαση.
πηγή: http://www.lawnet.gr/